Τις τελευταίες ημέρες βρίσκομαι στις ΗΠΑ. Η απόσταση ενίοτε σε κάνει να βλέπεις αλλιώς την ελληνική πραγματικότητα. Η εγγύτητα σε βάζει σε σκέψεις αναθεώρησης για όσα πίστευες για την αντίστοιχη αμερικανική. Ας ξεκινήσουμε από την τελευταία. Το συνέδριο των Δημοκρατικών καταλάμβανε το μεγαλύτερο χρόνο στα δελτία ειδήσεων και τις εκπομπές infotainment (αυτές που προσπαθούν να συνδυάσουν την ενημέρωση και την ψυχαγωγία, ιδίως στην πρωινή ζώνη). Ωστόσο, στους δρόμους τους Λος Άντζελες δεν διέκρινες τίποτα σχετικό. Δεν καταλάβαινες καν ότι η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Η ταμπέλα του Hollywood ήρθε στην παλαιά μορφή της (τα εμπορικά δικαιώματα έχουν πάντα την τιμητική τους) και αναμένει την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων για… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσηςΠρόληψη, πρόληψη, πρόληψη
Αποτελεί βαρετή, ελληνοπρεπέστατη μανιέρα ο κομματικός καβγάς πάνω από τα αποκαΐδια. Πάντα η αντιπολίτευση καταγγέλλει την κυβέρνηση και πάντοτε η κυβέρνηση αποποιείται των ευθυνών της. Προφανώς με τέτοια αντιμετώπιση του προβλήματος ουδείς κερδίζει. Όλοι απωθούν τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και απλά πορώνουν τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς τους. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, στον πληθυντικό. Προφανώς την κυρίαρχη ευθύνη την έχει η κυβέρνηση, αλλά αυτό δεν δίνει συγχωροχάρτι ούτε σε εμάς τους πολίτες ούτε στα λοιπά κόμματα του πολιτικού φάσματος (απλούστατα διότι όλα κυβέρνησαν και δεν μπορούν να κομπορρημονούν για αποτελεσματικότητα στο ζήτημα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών). Μιλώντας, λοιπόν, στον πληθυντικό ας κάνουμε μια πρώτη αποτίμηση: α. επιχειρησιακά δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι. Θέλουμε αρκετό… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσηςΟ κουτσαβακισμός ως ιδεολογία
Δυο απανωτές σεξιστικές επιθέσεις, του προβεβλημένου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Παύλου Πολάκη, οδήγησαν στη διαγραφή του από την κοινοβουλευτική ομάδα. Προφανώς, όσοι δεν προσδοκούν – προσώρας; – στις κοινοβουλευτικές του υπηρεσίες συνεχίζουν να προσβλέπουν στις κομματικές. Άλλωστε, το «φαινόμενο Πολάκη» δεν είναι καινούργιο. Έλαβε διαστάσεις χιονοστιβάδας την εποχή της ηγεμονίας του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν τόσο μεγάλη η μπάλα του χιονιού που στο τέλος καταπλάκωσε και τον ιστορικό ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ. Για ποιο λόγο άνθρωποι «προοδευτικοί», «ανοιχτόμυαλοι» και δημοκράτες ανέχονταν να συνυπάρχουν και να συναγελάζονται με τον «αψύ Σφακιανό»; Σε ποιο βαθμό θεωρούσαν ότι υπηρετούσαν το ίδιο όραμα, την ίδια προοπτική; Το φαινόμενο Πολάκη μας υπενθυμίζει διαρκώς το πολιτικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσηςΠάλι Τραμπ;
Η ιστορία παίζει περίεργα παιχνίδια κάποιες φορές. Δεν είναι σύνηθες πολιτικός που καταδικάζεται όχι μόνον στις κάλπες, αλλά και στη συνείδηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης, ως ο άνθρωπος που προέτρεψε σε ένα οιονεί πραξικόπημα, σε μια από τις πιο σύγχρονες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες του κόσμου και την ίδια ώρα παραμένει υπόδικος για σωρεία ποινικών αδικημάτων να έχει ιδιαίτερα αυξημένες πιθανότητες για μια δυναμική επιστροφή στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ. Πλανητάρχης ξανά; Ο πολιτικός χρόνος, πράγματι, δε σχετίζεται με τον ημερολογιακό. Παραμένει ιδιαίτερα πυκνός και άδηλος με αποτέλεσμα τα πάντα να μπορούν να συμβούν μέχρι τις αμερικανικές εκλογές. Ωστόσο, η πρόσφατη απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ σε συνδυασμό με την ασθμαίνουσα πολιτική… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσηςΓαλλία και Ευρώπη: αχαρτογράφητα νερά
Η πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος των εκλογών στη Γαλλία είναι… ανακουφιστική. Μπορεί η Liberation να χαρακτήριζε στο σχετικό πρωτοσέλιδό της ως «εκπληκτικό» ή/και «τρελό» το αποτέλεσμα που έβρισκε την Αριστερά να κόβει πρώτη το νήμα, αλλά για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, η ετυμηγορία του γαλλικού λαού οδηγούσε σε εύλογη ανάσαση. Ο κίνδυνος να επικρατήσει η ακροδεξιά (και ο απόλυτος ευρωσκεπτικισμός) στο βασικότερο πυλώνα του ευρωπαϊκού πολιτικού οικοδομήματος -προσώρας- αποφεύχθηκε. Σηματοδοτεί στροφή προς τα αριστερά το συγκεκριμένο αποτέλεσμα; Μπορεί να συνδυαστεί με το αντίστοιχο της Μεγάλης Βρετανίας όπου πριν από μερικές εβδομάδες την ηγεσία ανέλαβαν οι Εργατικοί; Στη θεωρία ναι. Στην πράξη όχι. Πρώτα-πρώτα, γιατί οι σημερινοί Εργατικοί δεν έχουν καμία σχέση… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσηςΗ «αλλαγή» των εργατικών στη Μεγάλη Βρετανία
Η λέξη «αλλαγή», παγκόσμια, έχει ιδιαίτερο ιστορικό φορτίο. Δεν είναι μόνον μια γλωσσική μονάδα. Δεν είναι μόνο σύνθημα. Είναι ο εγκιβωτισμός της ανθρώπινης ελπίδας. Η κινητροδότηση για συμμετοχή στην προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον. Στην Ελλάδα η λέξη αυτή ταυτίστηκε με το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Στην Αμερική με τον Ομπάμα. Στη Μεγάλη Βρετανία, σήμερα, με το νέο πρωθυπουργό Κιρ Στράμερ. Η νίκη των Εργατικών δεν ήταν ένα απλό «λουτρό αίματος» των Συντηρητικών ή μία συντριβή του Ρίσι Σούνακ, όπως έγραψε ο βρετανικός Τύπος. Η άνετη αυτοδυναμία των 412 εδρών καταδεικνύει την ανάγκη του βρετανικού λαού -μετά από 14 χρόνια συντηρητικής διακυβέρνησης- για ουσιαστική αλλαγή σε όλα τα επίπεδα.… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσηςΗ ιδεολογική «μετάλλαξη» της ΝΔ
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών προφανώς «κόντυνε» πολιτικά τη ΝΔ. Η κοινωνική της βάση συρρικνώθηκε περισσότερο από ό,τι το εκλογικό ποσοστό της. Η διαφορά από την αξιωματική αντιπολίτευση μίκρυνε. Εάν συνεχιστεί αυτή η πτωτική πορεία το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών θα είναι άδηλο ακόμη και εάν η ασθμαίνουσα πορεία της αντιπολίτευσης συνεχιστεί. Τα ανωτέρω συμπεράσματα δύσκολα αμφισβητούνται. Αντιθέτως, τα αίτια της δυσθεώρητης πτώσης δεν αποτελούν κοινό τόπο. Για πολλούς το αποτέλεσμα ήταν εύλογο στον βαθμό που η παρούσα διακυβέρνηση απέτυχε σε δύο πολύ σημαντικούς τομείς: στον τομέα της ακρίβειας και σε εκείνον της δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Ωστόσο, για τους βουλευτές της ΝΔ -όπως προέκυψε από την πρόσφατη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσηςΠοιος νομοθετεί σε αυτόν τον τόπο;
Η Ελλάδα είναι η χώρα που ακόμη και η σημειωτική τα βρίσκει σκούρα. Οι έννοιες σημαίνον και σημαινόμενο… αναβιβάζονται σε άλλο επίπεδο. Η λέξη -σημείο ανταποκρίνεται σε άλλη ιδέα- αντίληψη. Για παράδειγμα λέμε ότι νομοθετεί η βουλή. Στην πραγματικότητα νομοθετεί η κυβέρνηση. Και κάποιες φορές ούτε αυτή. Αντί να αποφασίζει ένα συλλογικό όργανο, τη νομοθετική πρωτοβουλία έχει ο υπουργός και οι μανδαρίνοι του. Ούτε, όμως, η ανωτέρω διαπίστωση ανταποκρίνεται, πλέον, στην πραγματικότητα. Δε νομοθετεί ούτε η βουλή ούτε η κυβέρνηση ούτε ο υπουργός και οι μανδαρίνοι του. Πλέον νομοθετούν τα μέσα ενημέρωσης, ο κίτρινος τύπος και η κοινή γνώμη της κλειδαρότρυπας. Κάθε έγκλημα που «προκαλεί την κοινή γνώμη» οδηγεί νομοτελειακά… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσηςΟ σοφός λαός και η τρικυμία στα χείλη
Πάντοτε ενοχλούμαι όταν ακούω πολιτικούς ή δημοσιολογούντες να κολακεύουν τον λαό. Ιδίως όταν απευθύνονται στα πιο ταπεινά ένστικτά του. Πέραν, όμως, από κολακείες και οπισθόβουλες πρακτικές, η αλήθεια είναι ότι το πρόσφατο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανέδειξε τη λαϊκή σοφία. Ταυτοχρόνως κατέδειξε ότι στην πολιτική -όπως και στη φυσική- δεν υπάρχουν δυσαναπλήρωτα κενά… Έτσι, λοιπόν, σε ένα μεταπολιτικό κομματικό σύστημα 1 ½ κόμματος, με απόλυτη ιδεολογική και επικοινωνιακή κυριαρχία της ΝΔ ήρθε να αντιπαρατεθεί η ίδια η κοινωνία. Τον ρόλο της ανύπαρκτης θεσμικής αντιπολίτευσης υποκατέστησε η λαϊκή κυριαρχία. Αποκαθήλωσε τη ΝΔ από το σύννεφο του απαστράπτοντος 41%, ψαλίδισε τα φτερά της αλαζονικής ηγεμονίας και απαίτησε σοβαρές πολιτικές με κοινωνικό πρόσημο για… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσηςH Ευρώπη, η ακροδεξιά και οι βαρκούλες που αρμενίζουν…
Θεωρητικά σε λίγες ημέρες ψηφίζουμε για την Ευρώπη. Για τη φωνή τη χώρας στο ευρωκοινοβούλιο. Ωστόσο, δεν ασχολούμαστε με αυτό. Τις ατραπούς διαφυγής από τη ζώσα πραγματικότητα που προσφέρουν, εύλογα, οι επιτυχίες των Ελληνικών αθλητικών ομάδων στο εξωτερικό και στην ημεδαπή διαδέχεται η συνήθης μικροπολιτική ενασχόληση. Μας ενδιαφέρει το ποσοστό που θα λάβουν τα κόμματα ή η σειρά τους (ιδίως για τις θέσεις 2 μέχρι 4) παρά το τι σκέφτονται για την επόμενη ημέρα του ευρωενωσιακού οικοδομήματος. Για να είμαστε δίκαιοι δεν είναι πρωτόγνωρη αυτή η στάση. Η βαλκανική εσωστρέφειά μας, ο καχεκτικός κοσμοπολιτισμός μας και η ατομικιστική προσέγγιση της πολιτικής έχουν ως αποτέλεσμα ακόμη και όταν μιλάμε για την… Περισσότερα
Συνέχεια ανάγνωσης